Esther Cornelis (1992, België) verkent haar omgeving via haar kunst en creëert zo een momentopname van haar persoonlijke beleving. Ze transformeert diverse beelden en verhaallijnen tot schilderijen waarin ze samensmelten. Haar portretten zijn voornamelijk gebaseerd op mensen uit haar eigen leefwereld, en veel van deze geportretteerde modellen keren regelmatig terug in haar oeuvre. Cornelis heeft een voorliefde voor lelijkheid en imperfectie. Ze tracht te observeren wat door de huid van mensen heen schijnt, alsof het hun innerlijke zelf is dat naar buiten wil treden. Haar doel is om de mens in al zijn facetten vast te leggen in haar schilderijen. Met haar werk distantieert ze zich ook van de persoon die wordt afgebeeld. Net zoals een chirurg die gedwongen is de patiënt als een stuk vlees te bekijken, beschouwt zij haar model als levend vlees. Op een ander moment voegt ze verhaallijnen en ervaring toe aan het schilderij. Door dit proces herstelt ze de mens in zijn totaliteit.
